Too much drinking, too much fucking, too much driving, too much smoking, too much talking about nothing. Αυτό θα μπορούσε να είναι το tagline του "On the Road", αν και τώρα που το ξαναβλέπω, παραείναι μεγάλο για κάτι τέτοιο. Όταν σου λένε ότι ο Walter Sales, o σκηνοθέτης του μοναδικού και εξαιρετικού "Diarios de Motocicleta" (του οδοιπορικού του Τσε Γκεβάρα στη Νότιο Αμερική, μαζί με τον πιστό του σύντροφο Alberto Granado) θα μεταφέρει το "On the Road" του Jack Kerouac, το καθοριστικό μυθιστόρημα για το beat κίνημα που εξιστορεί το οδοιπορικό του Sal με τον αγαπημένο φίλο του Dean στην Αμερική (χαρακτήρες βασισμένοι κατά πολύ στον ίδιο τον Kerouac και στον Neal Cassady, μια ακόμη μεγάλη μορφή του beat κινήματος), δεν μπορείς παρά να περιμένεις ένα ακόμη αριστούργημα.

Κάπου χάλασε όμως η συνταγή και παρά το εξαιρετικό casting, τη φοβερή φωτογραφία και τη σταθερά εντυπωσιακή δουλειά του Gustavo Santaolalla στο soundtrack, το "On the Road" είναι απογοητευτικό. Μοιάζει σαν ο μόνος λόγος για τον οποίο γυρίστηκε ήταν για να δείξει τα βυζιά της Kritsen Stewart. Που μιας και την ανέφερα, σε αντίθεση με τον κερατά ερωτύλο της (aka Robert Patinson), η Kristen Stewart απέδειξε στο "On the Road" ότι στα χέρια ενός καλού σκηνοθέτη μπορεί πραγματικά να κάνει θαύματα. Πλάι της στέκονται ένας γοητευτικά πράος Sam Riley, ο άψογα εναρμονισμένος με το ρόλο του Garrett Hedlund, μια παραδόξως αδιάφορη Kirsten Dunst, ένας αρκετά δυνατός Tom Sturridge (αν και όχι ακόμα ικανός για ένα μεγάλο breakthrough) και οι εξαιρετικοί, αν και σε ρόλους cameo, Viggo Mortensen, Elisabeth Moss, Steve Buscemi και Amy Adams. Κάπου εδώ θα αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά.

Είναι αλήθεια απορίας άξιο πως ο Sales κατάφερε να προσδώσει στην ιστορία του Κερουάκ τέτοια ελαφρότητα και ρηχότητα. Σα να παρακολουθείς 2 οποιαδήποτε πιτσιρίκια που αποφάσισαν να αλωνίσουν την Αμερική, γαμώντας, πίνοντας και καπνίζοντας ότι βρουν μπροστά τους, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις των πράξεών τους ή πόσους ανθρώπους θα πληγώσουν στο διάβα τους. Α, και ο ένας από τους δύο θέλει να γράψει ένα βιβλίο και είναι και οι δύο κάπως intelectual γκομενάκια. So what? Η ταινία στερείται νοήματος, μοιάζει να μη θέλει να καταλήξει κάπου, να μην έχει κάποιο ουσιαστικό στόχο. Το φινάλε της είναι τόσο φλατ που σου αφήνει μια πολύ πικρή γεύση στο στόμα. Τη γεύση της απογοήτευσης. Και το λεγαν όλοι.. Το "On the Road" είναι πολύ δύσκολο βιβλίο για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Αλλά εσύ Sales μου δεν τους άκουσες. Κρίμα.

4,5/10

http://metobear.blogspot.gr/