Ο Francois Truffaut διαλύει την αχλή του μυστηρίου, που περιβάλλει τη δημιουργία κάθε ταινίας και εισάγει το θεατή στα πλατό ενός κινηματογραφικού στούντιο. Στην πραγματικότητα, όπως το τέχνασμα με τα πολλαπλά κουτιά διαφορετικών μεγεθών, ετσί και το La nuit americaine δεν είναι παρά μία ταινία που κρύβεται στο εσωτερικό μιας άλλης. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η περιγραφή των γυρισμάτων ενός οικογενειακού δράματος στη Νότια Γαλλία από ένα πολυπληθές όσο και πολύπαθο επιτελείο. Παρακολουθούμε το alter ego του, Ferrand, να προσπαθεί να συμβιβάσει νευρωτικούς, ευαίσθητους ή γεμάτους ανασφάλειες ηθοποιούς και να ξεπεράσει τις τεχνικές δυσκολίες, που φαίνονται να αυξάνονται καθημερινά, με την προθεσμία παράδοσης του φιλμ να κρέμεται ως Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Ανθρώπινα πάθη ξεπηδούν κι οι ζωές των συντελεστών μπερδεύονται για όσο διάστημα η καθημερινότητα τους κυλάει σε χρόνο κινηματογραφικό μες στο μικρόκοσμο των γυρισμάτων. Ο Ferrand προσπαθεί να συγκρατήσει τις ισορροπίας ως αυτόκλητος αρχηγός της δυσλειτουργικής αυτής οικογένειας.

Με αυτήν την ταινία, ο Truffaut βρίσκει την ευκαιρία να χαιρετίσει τη νέα εποχή στο σινεμά, όπως εκείνος το οραματίστηκε. Καθώς η αυλαία πέφτει για τις στημένες ταινίες των στούντιο, η nouvelle vague έρχεται να βγάλει τον κινηματογράφο στο δρόμο, να τον απελευθερώσει και να τον συμβιβάσει στα ανθρώπινα μέτρα. Εύκολα διακρίνει κανείς το επικριτικό του ύφος προς την κινηματογράφιση σε πλαίσια περιορισμένα με χρήση τεχνασμάτων, με την σκηνοθέτη σε ρόλο διεκπεραιωτή ενός σεναρίου κάποιου μέτριου λογοτεχνικού βιβλίου. Έρχεται να επιβεβαιώσει τους λιβέλλους που εξαπέλυε από τα Cahiers du Cinema ενάντια σ` αυτόν τον κινηματογράφο της παραπλάνησης. Ήδη η αμερικανική νύχτα του τίτλου υποδηλώνει την τεχνική φιλτραρισμένης απεικόνισης ενός νυχτερινού πλάνου που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της μέρας. Δηλαδή μια τεχνική εξαπάτησης.

Τελικά το σινεμά είναι πιο σημαντικό από τη ζωή? Αυτό είναι το ερώτημα που κατατρέχει την ταινία καθ΄όλη τη διαρκειά της. Γιατί όχι φαίνεται να καταλήγει, εφόσον δεν είναι παρά ένας τρόπος ζωής, κι ακόμη περισσότερο ένας λόγος ύπαρξης. Η μαγεία του κρύβεται στην καθαρότητα. Συνίσταται ακριβώς στην ειλικρίνεια κι αυθεντικότητα του, στην κατανόηση του ανθρώπινου και του φυσικού.