---

White House Down (2013) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Λευκός Οίκος: Η Πτώση
Δράση | 131' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 19 Σεπ 2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 13/12/2013 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 13/12/2013 Διανομή: Feelgood Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: 0.22 % Αξιολόγηση:    (5.07/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Θα ξεκινήσει σαν κάθε άλλη μέρα. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν πρέπει να είναι σύμπτωση που ο Emmerich έχει επιλέξει τις δύο κυβερνήσεις Δημοκρατικών για να κεντρίσει τον πατριωτισμό των Αμερικανών μέσω της εικόνας των προέδρων τους (κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση, κιόλας). Αν, όμως, στην Κλίντον εκδοχή είχαμε ό,τι πιο πλούσιο έχει καταφέρει ο αμερινανο-θρεμμένος Γερμανός, τώρα, στην αντίστοιχη του Ομπάμα, έχουμε ίσως ό,τι φτωχότερο. Ούτε τα χρήματα δείχνει να του λείπουν, ούτε το καστ που λάμπει μέσω των ονομάτων του. Του λείπει η έστω και μία αξιόλογη ιδέα. Για την ακρίβεια, αν ξεχάσεις ότι πρόκειται για block-buster, νομίζεις στα περισσότερα σημεία ότι παρακολουθείς μια ταινία δράσης της σειράς. Από αυτές που χαζεύεις το βράδυ στον καναπέ σου και το άλλο πρωί έχεις ξεχάσει με τον καφέ σου…

Δύο τα βασικότατα λάθη στην ταινία του Roland Emmerich και δεν κάθομαι να ασχοληθώ πιότερο με το αυτονόητο, ότι μου έσπασαν τα νεύρα από τον τόσο πατριωτισμό/προπαγανδισμό. Βασικά, υπάρχει μια απόλυτη σοβαρότητα στα πρόσωπα, που υποβιβάζει τόσο τους ηθοποιούς που τα υποδύονται, όσο και την αλά «Die Hard» κόπια που ήθελε σίγουρα λιγάκι χιούμορ ή μια δόση κόμικ για να κουνηθεί. Από τα πρόσωπα αυτά, δε, ο Channing Tatum, που ως σήμερα δεν έχει και τα χειρότερα διαπιστευτήρια, είναι τόσο άχρωμος κι άοσμος που αποστερεί τελείως το φιλμ από κεντρικό ήρωα. Δεύτερο βασικό μειονέκτημα είναι ότι το φιλμ δεν σε πείθει για «μεγάλη» εμπειρία. Πρέπει να περάσει πάρα πολύ ώρα για να αντιληφθεί ο θεατής ότι αυτό που παρουσιάζει η ταινία είναι σημαντικό για τις ΗΠΑ γεγονός. Θα βοηθούσε μια συνολική εικόνα της λογικά τρομοκρατημένης Αμερικής/πλανήτη, ή μια μεγαλύτερη κινητοποίηση των αρχών/ΜΜΕ. Επίσης, οι «τρομοκράτες» από την αρχή δείχνουν τον ρόλο τους, που δεν έχει σχέση με κάποιο παγκόσμιο γίγνεσθαι, αλλά υπηρετούνται οι απλοϊκότεροι των σκοπών. Ο ένας από τους βασικούς κακούς (James Woods) είναι ένας από τους άκαμπτους στο πρόσωπο ήρωες που προαναφέραμε, ενώ ο άλλος που δείχνει να έχει κέφι για ερμηνεία, χάνεται μαγικά από τη συνολική εικόνα.

Εντέλει, τίποτα. Απομένει μια γερή δόση ατέλειωτης, λόγω διάρκειας, υπομονής για να πλησιάσουμε στο απώτερο φινάλε, ένα «κάνω πως δεν βλέπω» για τα αρκετά μικρολαθάκια στη δράση, αλλά και μια ανέχεια στο «αγαπάω τόσο πολύ τις ΗΠΑ» που τελευταία ξαναθυμήθηκαν οι Αμερικανοί. Κρίμα τόσο χρήμα τσάμπα και βερεσέ.

Βαθμολογία: (1/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.