ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22315
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Where the Wild Things Are (2009)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Στη Χώρα των Μαγικών Πλασμάτων |
|
Φαντασίας | 101' | ![]() |
|
![]() |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 21 Ιαν 2010 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 20/4/2010 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: 0.05 % Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Υπότιτλος:Υπάρχει ένα μέσα σε όλους μας. |
- Κριτική από το Cine.gr:
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Στην περίπτωση αυτού του φιλμ, εμείς αρκούμαστε να είμαστε παθητικοί θεατές. Να παρακολουθούμε το φανταστικό κόσμο που πλάθει ένα μικρό παιδί, όχι απαραίτητα για να διαφύγει από τη σκληρή πραγματικότητα του, αλλά για να την αντιληφθεί και να εξοικειωθεί με αυτή. Τα αντικείμενα του δωματίου του παίρνουν σάρκα και οστά, μετατρέπονται σε έμψυχα όντα με φωνή και λογική συναίσθηση. Μοιάζουν να έχουν αυτοκαταστροφικές τάσεις και τρομακτικές διαθέσεις, σε τέτοιο βαθμό όσο είναι και το μέγεθος ταύτισής τους με τα πρόσωπα του οικογενειακού του κύκλου. Τα πλάσματα αυτά αντιπροσωπεύουν πρόσωπα του πραγματικού κόσμου, όμως ταυτόχρονα είναι και κομμάτια του χαρακτήρα του Μαξ. Οι εκφάνσεις του εαυτού του, τμήματα της πολύπλευρης προσωπικότητάς του. Οι φόβοι, οι αδυναμίες και επιθυμίες του. Ο ήρωας θα χτίσει ένα φυσικό οικοδόμημα με δικούς του όρους, θα χάσει όμως τον έλεγχο, θα εγκλωβιστεί μέσα σε αυτό και στο τέλος θα δραπετεύσει συμφιλιωμένος με κάθε πτυχή του χαρακτήρα του.

Βαθμολογία:




Βασίλης Καγιογλίδης
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Ως γενικό νόημα, η ταινία λέει κάτι που αξίζει αληθινά να ειπωθεί. Μιλάει για την βασανισμένη παιδική ψυχοσύνθεση, για τα παιδιά που υποφέρουν επειδή η φαντασία τους καλπάζει πιο μπροστά από όσο αντέχουν οι γονείς τους. Αυτό, βέβαια, το νόημα είναι ήδη κατανοητό από το πρώτο μισάωρο. Για το υπόλοιπο, όμως, οι μόνοι θεατές που θα εκτιμήσουν αληθινά το φάλτσο Μάπετ Σόου είναι τα παιδιά. Και πρώτη φορά είδα λιτότητα σκηνικών να μην λειτουργεί καθόλου. Το όλο θέαμα μπορεί να λειτουργήσει θετικά, με αυτήν την οπτική του διάσταση, στις μικρές ηλικίες, που δεν θα αναζητήσουν να βγάλουν ουσία από τις παραπεταμένες ατάκες. Ειλικρινά κι εγώ για ώριμο το περίμενα...
Βαθμολογία:


Σταύρος Γανωτής
Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Η ιστορία είναι πολυειπωμένη και πολυειδωμένη στο cinema. Αξιοποιεί το εύρημα μιας εναλλακτικής πραγματικότητας που ξεπηδάει απ`την γοητευτική φαντασία ενός πιτσιρίκου. Για την ακρίβεια, ο 9χρονός Max βουλιάζει στον τυπικό πλέον τρόπο ζωής της σύγχρονης πόλης. Η αδερφή του τον παραμελεί, όντας αφοσιωμένη στην teenage ιδέα του cool. Η μητέρα, παρά τις ευδιόρατες προθέσεις άσκησης των κηδεμονικών δικαιωμάτων, είναι αποπνικτικά πιεσμένη στο ανθρωποφάγο εργασιακό γίγνεσθαι. Ενώ πατέρας δεν υπάρχει, είναι της μόδας τα διαζύγια. Όλα αυτά, κάπως άγαρμπα σκηνοθετημένα είναι η αλήθεια, τρέφουν τον Max με τα αρνητικά συναισθήματα της αποξένωσης και της μοναξιάς. Η συναισθηματική καταπίεση τον εξωθεί μακριά απ`τον αδιεξοδικό τρόπο ζήσης της πόλης και της οικογένειας. Και με τη φαντασία στα κουπιά του και την επιθυμία ενός άλλου τόπου στα πανιά του, καταφτάνει σ`έναν αλλόκοτο κόσμο, που κατοικείται από γιγάντια, και σε γενικές γραμμές άκακα, τέρατα.
Τα αγαθά τέρατα, 7 στον αριθμό, μιλούν με φωνές επωνύμων όπως ο Paul Dano, ο Forest Whitaker, η Catherine O`Hara κ.α. Διαφέρουν μορφολογικά αλλά και χαρακτηρολογικά, παρουσιάζοντας έτσι μια ποικιλόμορφη κοινωνία. Τόσο ως προς τα εσωτερικά χαρακτηριστικά της, όσο και ως προς τα εξωτερικά. Μια κοινωνία που είναι καταδικασμένη να βασιλεύεται απ`τον Max. Ο Spike Jonze σκηνοθετεί με όπλο τη γοητεία της παιδικής ανάμνησης και αυθόρμητα μας μεταφέρει στις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ανέμελης παιδικότητας επεισοδίων του, που ξεχειλίζουν από στοιχεία ψυχογραφικού και χαρακτηρολογικού ενδιαφέροντος.

Ανεξάρτητα από την επιτυχία ή της αποτυχία του εγχειρήματος της βασιλείας του Max, αυτός επιστρέφει σοφότερος, με τη σοφία που προσθέτει κάθε ταξίδι, φανταστικό ή πραγματικό, αν το βιώνεις βαθιά και συνειδησιακά. Μαζί του, και εμείς ωριμότεροι...
Βαθμολογία:






Γιώργος Ευθυμίου

Τo φιλμ περιέχει το δυνατό concept, τον σκελετό του βιβλίου αλλά στην οπτικοποίηση χάνεται η «σάρκα» του κειμένου αφήνοντας, λιγάκι, μια αίσθηση ανούσιας πλοκής. Όσο δυνατή αλληγορία είναι το να κρυφτεί ο μικρός ήρωας μέσα στο στόμα ενός θηλυκού πλάσματος και να συνομιλεί μαζί του (ξανά σε μια άλλη «μήτρα» της μάνας, αυτή τη φορά εδρεύουσα στο ποιητικό «κέντρο» του λόγου, της συνείδησης) τόσο αδύναμη μοιάζει η εξιστόρηση, αυτό που σε πρώτο επίπεδο σε κάνει να παρακολουθείς με ενδιαφέρον τα συμβαίνοντα. Ωστόσο η εικόνα έχει κάποια αβαντάζ. Οι μεγάλες διαστάσεις, ο όγκος, το βάρος των πλασμάτων, αντιστοιχεί στις μεγεθύνσεις της παιδικής φαντασίας και στην απόδοση ενός υπαρξιακού άγχους ενώ (κι αυτό είναι το ενδιαφέρον) τα νευριασμένα ή χαρωπά πηδήματα που κάνουν στον αέρα, κόντρα στο εκτόπισμά τους, αποδίδουν την άλλη πλευρά της παιδικότητας, την ανάγκη για απόδραση από τις νόρμες και την ευελιξία αυτής της φαντασίας.
Βαθμολογία:



Χάρης Καλογερόπουλος
βαρετή και αδιάφορη, παρακαλούσα να τελειώσει. Πολύ κ**παιδο ο πιτσιρικάς.
βαρετη ταινια και τα πιτσιρικια ακομα θα απογοιτευθουν.
παλαιοκωστασ
παλαιοκωστασ
Μια πανεμορφη ταινια που σε κανει να θες να αγκαλισεις την οθονη, να κοιμηθεις και συ σε μια στοιβαδα των δικων σου χνουδωτων Wild Things και τελικα να ξαναπερασεις μια φουρτουνιασμενη θαλασσα μονο και μονο για να βρεθεις ξανα με τους ανθρωπους που αγαπας. Δεν προκειται για ενα εργο τεχνης, το οποιο θα πρεπει να αναλυθει σε βαθος μεχρι της τελευταιας του κουκκιδας για να αγαπησουμε. Δεν εχει σημαντικη πλοκη, ομως αισθανεσαι οτι δειχνει τοσα πολλα πραγματα, που μια 4ωρη ταινια με υπεροχο σεναριο θα αποτυγχανε να δειξει. Οι αλληγοριες του ειναι κει, αλλα σε αντιθεση με τον [αγαπημενο] Λαβυρινθο του Πανα, δε θελουν ψαξιμο για να τις καταλαβεις, σου "μιλανε" απο μονες τους - και ποιος δεν καταλαβαινει, χωρις πολλη σκεψη, τον συμβολισμο της μητρικης αγαπης που αναζητουμε στην μητερα μας και που ο μικρος μαξ την βρισκει στην υποκατασταση μορφη της μητερας του [και συγκεκριμενα, κρυμμενος και ασφαλης μεσα στην κοιλια της].
Μια πραγματικα σπουδαια ταινια που θα μεινει ζωντανη για να μας θυμιζει νοσταλγικα και τοσο μα τοσο τρυφερα-αλλα-οχι-γλυκαναλατα μια εποχη που περασε, αλλα που ευχαριστως θα γυριζαμε πισω σ`αυτην για να την ξαναζησουμε. Γιατι οπως ολες οι πραγματικα υπεροχες ταινιες, αυτη εδω δε μας παρουσιαζει μαι ιστορια την οποια θα πρεπει να κρινουμε και να αφησουμε στην κινηματογραφικη αιθουσα - αντιθετως, μας τη μοιραζει απλοχερα ωστε να τη ζησουμε και να νιωσουμε οτι ταξιδευουμε με τη συντροφια της για παντα.
LET THE WILD RUMPUS START!
8/10
Letsa
Μια πραγματικα σπουδαια ταινια που θα μεινει ζωντανη για να μας θυμιζει νοσταλγικα και τοσο μα τοσο τρυφερα-αλλα-οχι-γλυκαναλατα μια εποχη που περασε, αλλα που ευχαριστως θα γυριζαμε πισω σ`αυτην για να την ξαναζησουμε. Γιατι οπως ολες οι πραγματικα υπεροχες ταινιες, αυτη εδω δε μας παρουσιαζει μαι ιστορια την οποια θα πρεπει να κρινουμε και να αφησουμε στην κινηματογραφικη αιθουσα - αντιθετως, μας τη μοιραζει απλοχερα ωστε να τη ζησουμε και να νιωσουμε οτι ταξιδευουμε με τη συντροφια της για παντα.
LET THE WILD RUMPUS START!
8/10
Letsa
