ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22315
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Pierrot le Fou (1965)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Ο Τρελός Πιερό - Γνωστό και ως: Ο Δαίμων της 11ης Ωρας Pierrot Goes Wild |
|
Σινεφίλ | 110' | ![]() |
|
![]() |
Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Mono Γλώσσα: Γαλλικά - Αγγλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: 0.27 % Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Κριτική από το Cine.gr:
Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Η επανάσταση που επιτυγχάνει η ταινία επί των καλλιτεχνικών συμβάσεων δεν σταματάει σε όσα είπαμε. Επιμέρους και σχεδόν σε κάθε σκηνή, κάτι δεν πάει στα καλά του. Το αξιοπερίεργο ακολουθεί το προσβλητικό και η φορμαλιστικού τύπου φωτογραφία ακολουθεί την συμβατική. Ένα σουρεαλιστικό road-movie με δύο ήρωες που δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για την μοίρα τους, που μηδενίζουν ακόμα και την ίδια την επανάσταση των 1960. Υπάρχει, όμως, ένα μικρό πρόβλημα στο όλο θέμα, στο οποίο ο Godard δεν θα μπορούσε να έχει απάντηση. Καθώς η ταινία κυλάει, συνηθίζουμε την ανάποδη λογική και το ανάποδο έχει πλέον γίνει ίσιο. Αναζητούμε πια έναν εξτρεμισμό τον οποίο ο δημιουργός δεν θέλει να πάει στα πέρατα των άκρων. Δηλαδή, μας κακομαθαίνει και μας αφήνει. Είναι τρελός αυτός ο Γάλλος...
Βαθμολογία:




Σταύρος Γανωτής

«Ο Βελάσκεθ, μετά τα πενήντα, δε ζωγράφιζε ποτέ πια κάτι συγκεκριμένο. Γύριζε γύρω από τα αντικείμενα μαζί με τον αέρα και το λυκόφως… έπιανε μέσα στη σκιά και την διαφάνεια των φόντων τις χρωματιστές δονήσεις από τις οποίες δημιουργούσε το αόρατο κέντρο της σιωπηλής του συμφωνίας. Δεν κρατούσε πια από τον κόσμο…». Για όσους έχουν μάτια και βλέπουν, ιδού ο ορισμός του ιμπρεσιονιστικού, αναρχικού αριστουργήματος του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, που σηματοδοτεί και την έναρξή του: ένα φιλμ που δε μιλάει για τους ανθρώπους, αλλά για αυτό που τους περιβάλλει, τους ενώνει και τους παγιδεύει. Ο πάπας της nouvelle vague ιχνηλατεί την γαλλική γεωγραφία και τα σημαινόμενά της και αφήνει το ασυνείδητό του να πάρει σάρκα και οστά. Το αποτέλεσμα θα είναι μια βομβιστική επίθεση στα θεμέλια όλων των παραδεγμένων κινηματογραφικών ειδών και κανόνων –το γκαγκστερικό φιλμ μετατρέπεται σε κωμικό παράλογο, ενώ το love story αυτο-υπονομεύεται. Κι όμως, το «τελευταίο ρομαντικό ζευγάρι» θα επιβιώσει, ακόμα κι αν χρειαστεί να μεταμορφωθεί σε ήλιο και θάλασσα.
Βαθμολογία:










Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

- Πετάει πετάει ο…ΓΑΙΔΑΡΟΣ!
- Πετάει!
- Πετάει ο γάιδαρος βρε; Έχασες! Σειρά σου...
- Πετάει πετάει…το ZEPPELIN!
- Πετάει!
- Πετάει το zeppelin, τι λες τώρα;
- Δεν πετάει, χαχαχα!
- Που λες αδερφάκι μου μιας και εμείς εδώ δεν βλέπω να πετάμε τίποτα, στάσου να σου πω τι έκανα χθες. Πήγα σε θερινό για ταινιούλα!
- Και ποιο είδες;
- Έπαιζε το Pierrot le Fou - Ο τρελος Πιερο του Jean-Luc Godard! Άλλα κόλπα!
- Μη μου πεις ότι σ’ άρεσε;
- Ε βέβαια και μ΄ άρεσε! Όχι, όχι κάτσε, πριν αρχίσεις τις γκριμάτσες άσε με και θα σου εξηγήσω το γιατί! Κατ’ αρχάς δικαιολογεί τον τίτλο της αντιπροσωπευτικότερης road movie της Nouvelle Vague γιατί πραγματεύεται την πορεία της σχέσης ενός ζευγαριού μέσω περιπλανήσεων και είναι γεμάτη με πειραματισμούς, χαρακτηριστικούς του Godard. Άσε που είναι γεμάτη με σημειολογικά στοιχεία και συμβολισμούς! Να αρχίσω από τα μονόχρωμα πλάνα στο συμπόσιο της υψηλής κοινωνίας που συμμετέχει ο Ferdinand (Jean-Paul Belmondo); Ο Godard χρησιμοποιώντας κόκκινα, κίτρινα και πράσινα φίλτρα “πακετάρει” αυτές τις σκηνές λες και είναι δώρο σε περιτύλιγμα, προϊόν εμπορικής συναλλαγής.

- Πολύ κουλτούρα βρε αδερφάκι μου! Θα συμφωνήσω ότι συνέβαλε στην καλλιτεχνική απελευθέρωση του σκηνοθέτη. Γι’ αυτό και έχει μεγάλη αξία. Ως εκεί όμως! Δεν πιστεύω ότι ανταποκρίνεται στα αισθητικά κριτήρια του σημερινού θεατή.
- Ώπα! Δεν φυσάει!
- Αυτό σου λέω κι εγώ, δεν με συγκίνησε!
- Μωρέ άσε την ταινία, δεν έχει αέρα! Σηκωνόμαστε! Αέραααααα!
Βαθμολογία:




Δημήτρης Παπαροϊδάμης
Κάτι μεταξύ παράνοιας, ασυναρτησίας, μεγαλοφυίας, αντιπολεμικής σάτιρας, μαρξιστικής εκτόνωσης...Ο μεγαλοφυής Ζαν Λικ Γκοντάρ συνθέτει μία ελεγεία, ομολογουμένως δύσκολη να την παρακολουθήσει κανείς και να βγάλει νόημα, αλλά δεν βαριέσαι...κουβέντα να γίνεται για τα σώψυχα ενός μεγάλου, πρωτοποριακού ευρωπαίου σκηνοθέτη που άλλαξε τον ρού της κινηματογραφίας στην γηραιά Ηπειρο....[ΚΓΠ 20//6/2014]
PROTEINW ANEPIFYLAKTA OLA TA ERGA TOY GODARD KAI SE OSOUS ENDIAFERONTAI GIA TO EIDOS (NOUVELLE VAGUE) NA SPEUSOYN NA PARAKOLOYUISOYN TO "PIERROT LE FOU". ELPIZO NA GINEI I PROVOLI OPOS EXEI PROGRAMMATISTEI 16/07/04 STO SINE PSIRRI.
VIVIAN
VIVIAN
Οι Γαλλικες ταινιες της δεκαετιας του 60΄ εκπεμπουν εναν αθωο ερωτισμο. Στην συγκεκριμενη περιπτωση ο Γκονταρ χρησιμοποιοντας 2 ωραιους δροσερους ηθοποιους προσπαθησε καπως σουρεαλιστικα να ενωσει καποια μικρα μονοπρακτα και να κανει καλη ταινια.
achilleas
achilleas
Ανεμελη,παθιασμενη,αναρχικη,η ταινια του Γκονταρ πετα ελευθερη σαν πουλι αγνοωντας κανονες και συμβασεις.Δε μπαινει σε καλλουπια και παραμενει αδαμαστη μεχρι το τελος,οπως,και οι δυο ηρωες του.Δεν εχει καν σεναριο κι,ομως,απ`την πρωτη στιγμη σε προσυλιτιζει και σε μυει στο δικο της κοσμο.Ο Γκονταρ που ξερουμε και αγαπαμε και που δε θυσιαζει για τιποτα και για κανεναν το ταλεντο και την εμπνευση του,ως συνθετης ενος υμνου στον ερωτα και ως οδηγος σ`ενα φρενηρες ταξιδι που εχει προορισμο το απειρο,αφου οι δυο συνταξιδιωτες-ηρωες του δε φοβουνται ουτε το θανατο καθως τον εξισωνουν με τον ερωτα τους.
citizenswt
citizenswt
Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.