Προκειται για διασκευη θεατρικου εργου σε τρεις πραξεις: η πρωτη πραξη διαδραματιζεται στην Αθηνα (στο σπιτι του Λαλακη και της Ποπης), η δευτερη στο σπιτι του Νικου (Φωτοπουλος) στην Θυμαρια και η τριτη και παλι στο σπιτι του ζευγους Λαλακη-Ποπης. Ο σκηνοθετης προσεθεσε και μερικες αδιαφορες σκηνες για να σπασει την μονοτονια των εσωτερικων γυρισματων. Το σεναριο ειναι λιγακι απιθανο: εξαιτιας μιας σειρας απιστευτων συμπτωσεων, ο Λαλακης και η Ποπη ανταμωνουν στην Θυμαρια και φιλοξενουνται στο σπιτι του Νικου... Ωστοσο οι πρωταγωνιστες παιζουν με κεφι και οι ατακες ειναι αξεχαστες. Ο Λογοθετιδης αποδεικνυει οτι ειναι με διαφορα ο μεγαλυτερος Έλληνας κωμικος. Συμπαθητικη η Ίλυα Λιβυκου (οχι τοσο κρυα οπως συνηθως). Ο Κωνστανταρας ζεν-πρεμιε, λαμπει απο νιατα και ομορφια. Έξοχος ο Φωτοπουλος στον ρολο του σταθμαρχη, ειναι ουσιαστικα ο συμπρωταγωνιστης του Λογοθετιδη. Σε μικρο αλλα διασκεδαστικο ρολο ο Βαγγελης Πρωτοπαππας (βοηθος του σταθμαρχη).
Ο Σακελλαριος προσφευγει σ` ενα τεχνασμα που αποδιδει χαρι στο υποκριτικο ταλεντο του πρωταγωνιστη του: αυτο της επαναληψης. Η λεξη "κομβος" επαναλαμβανεται πανω απο εικοσι φορες. Την "ξεφουρνιζει" ο Φωτοπουλος και μετα την αρπαζει ο Λογοθετιδης και την επαναλαμβανει με τετοια χροια, που γινεται ξεκαρδιστικη. Περιπου το ιδιο γινεται με τις υποτιθεμενες συναντησεις του Λαλακη ("ο Νομαρχης, ο Δημαρχος") και "διευθυνων συμβουλος Ποπη μου, πως θα παω στη Σαλονικη, με φανελα-κετσε και σωβρακο ναξιωτικο;". Δεν ειναι η καλυτερη ταινια του Σακελλαριου - προτιμω τα "Κιτρινα γαντια" με το ιδιο θεμα (της συζυγικης απιστιας) και τον "Ζηλιαρογατο" του μεγαλου Τζαβελα. Παρ` ολα αυτα η ταινια βλεπεται και ξαναβλεπεται με την ιδια ευχαριστηση, αφου διασωζει την ερμηνεια του μεγαλου θεατρινου Βασιλη Λογοθετιδη.
Μιχάλης Σμαραγδής